Polski rynek obligacji nieskarbowych – emitowanych na podstawie ustawy z 29.6.1995 r. o obligacjach (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 730 ze zm.) – charakteryzuje niezadowalający poziom rozwoju. Do najsłabiej rozwiniętych segmentów tego rynku i generalnie krajowego rynku kapitałowego należy segment długoterminowych papierów dłużnych emitowanych przez przedsiębiorstwa niefinansowe. Tymczasem w rozwiniętych gospodarkach najważniejszym źródłem finansowania rozwoju przedsiębiorstw, obok kredytów bankowych i emisji akcji, pozostaje emisja obligacji, dlatego też wynikła potrzeba uchwalenia nowej ustawy o obligacjach (druk sejmowy 2735).

Zakładanym długofalowym celem interwencji ustawodawczej jest wsparcie rozwoju rynku długoterminowych nieskarbowych papierów dłużnych. Nowa ustawa o obligacjach z 28.11.2014 r. zakłada stworzenie warunków do tego, aby emisja obligacji komercyjnych mogła pełnić rolę dodatkowego, w stosunku do kredytów bankowych, źródła pozyskania kapitału.

Ustawa o obligacjach, mimo kompleksowej nowelizacji w 2000 r., nie uwzględniała potrzeb rynku kapitałowego, dlatego też konieczne było opracowanie projektu nowej ustawy o obligacjach, która w odniesieniu do obowiązujących regulacji wprowadza zmiany polegające na:

umożliwieniu dokonywania skutecznych zmian w stosunku zobowiązaniowym wynikającym z obligacji – zostaną stworzone podstawy do ustanawiania i działania zgromadzenia obligatariuszy;
rozszerzeniu zakresu instrumentów, które będą dostępne dla emitenta – zostaną wprowadzone obligacje podporządkowane oraz obligacje wieczyste;
rozstrzygnięciu wątpliwości towarzyszących obowiązującym regulacjom.

Poza wskazanymi zmianami o charakterze zasadniczym, w ustawie znalazły się postanowienia, które w ustawie o obligacjach z 1995 r. nie występowały, ale okazały się niezbędne do wprowadzenia nowych regulacji. Przykładem jest regulacja dotycząca warunków emisji.

Dodatkowo należy wskazać, że ustawa o obligacjach z 2014 r. zawiera szereg zmian o charakterze porządkującym i dostosowującym. W celu zwiększenia czytelności ustawy został wprowadzony podział przepisów na rozdziały, w których pogrupowane zostały regulacje dotyczące określonych instytucji. Natomiast dla zapewnienia spójności wprowadzono zmiany polegające na ujednoliceniu zastosowanych określeń.

Oprócz omówienia najważniejszych kwestii poruszanych w literaturze przedmiotu zamiarem autora jest również aby Komentarz miał wymiar praktyczny. Komentarz jest przeznaczony przede wszystkim dla osób stosujących w praktyce przepisy ustawy. Będzie mógł być również pomocny w procesie dydaktycznym dla studentów prawa i administracji oraz wszystkich zainteresowanych zagadnieniami z zakresu obligacji