Wrzesień 1939 roku. Andrzej Krasicki, pełniący służbę jako obserwator w samolocie Karaś, bierze udział w walkach z niemieckimi siłami powietrznymi. Zestrzelony przez messerschmitty, doznaje poważnych ran i trafia do szpitala w Tarnopolu. Jest świadkiem zajęcia miasta przez Armię Czerwoną. Sowieci, z NKWD na czele, wprowadzają na okupowanych ziemiach własne brutalne i bezwzględne porządki. Andrzej po dojściu do zdrowia przedostaje się do zniszczonego Lwowa, a potem wraz z przyjacielem usiłuje uciec na Węgry. Na granicy zostaje jednak schwytany przez patrol sowiecki i trafia najpierw do więzienia, a potem, w grudniu 1940 roku, do łagru w Kraju Krasnojarskim.

Postać Andrzeja Krasickiego to alter ego autora, który opisuje w tej wstrząsającej książce własne doświadczenia i przeżycia. Świat łagrów – pełen głodu, okrucieństwa, śmierci – i sowiecka rzeczywistość zostały przedstawione bez ozdobników, naturalistycznie, ze wszystkimi przerażającymi szczegółami Nie jest to jednak tylko kronikarski zapis wydarzeń. Dzięki ukazaniu szerszego tła wypadków i wprowadzeniu oryginalnych autorskich refleksji ta autobiografia przeradza się w poruszające, po­głębione świadectwo okrutnych czasów.