Autorka oferuje nam dostęp do świata wyobrażeń, pieczołowicie odtwarzając ślady wielosetletniej tradycji radzenia sobie z odmiennością sąsiadów. Wartość książki polega z jednej strony na zapoznaniu czytelnika ze źródłami, których nie znają nawet zawodowi historycy, od kalendarzy i twórczości ludowej po przysłowia. (…)
Drugi walor książki to stworzenie bazy porównawczej, przygotowanej w trakcie badania codzienności stosunków w Polsce zachodniej i centralnej, a przydatnej także w badaniach innych regionów: Prus Wschodnich i Pomorza Gdańskiego, Śląska Górnego, Opolskiego i Cieszyńskiego, obu Galicji i Wołynia, wreszcie powstałej w latach 1918–1919 Łotwy (...).
Wilczyńska wydobywa ze źródeł to, czego w raportach urzędowych i opiniach inteligentów na ogół brakuje: codzienność, przetrawioną tak, by jakoś pasowała do polskich chłopów obrazu własnego. Świetna lektura nie tylko dla historyków.
Z przedmowy prof. dr. hab. Włodzimierza Borodzieja

Książka nagrodzona w X edycji konkursu Fundacji na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa „Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość” w kategorii prace naukowe, popularno-naukowe i inne nienależące do tych dwóch kategorii, ale prezentujące szczególnie inspirujące i innowacyjne spojrzenie na problematykę rozwoju wsi.

Elwira Wilczyńska – absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, magister filologii polskiej (licencjat z etnologii), doktor nauk humanistycznych w zakresie historii. Jej zainteresowania badawcze skupiają się na polskiej kulturze ludowej, w szczególności na tradycyjnym folklorze ustnym i jego antropologicznej interpretacji. W tym obszarze zajmuje się głównie zagadnieniami związanymi z wykorzystywaniem tekstów folkloru w badaniach historii kultury i mentalności. Publikowała m.in. w „Literaturze Ludowej” i „Roczniku Antropologii Historii”.