W naukach społecznych, także w nauce o stosunkach międzynarodowych (dalej NSM) nadal dominuje ostra dystynkcja między „wewnętrznością” i „zewnętrznością”.
Konstytuowała ona i nadal konstytuuje odrębność przedmiotów badań dyscyplin nauk społecznych, w szczególności socjologii i NSM. Odrzucamy tę dominującą perspektywę. Odwołując się do abstrakcji o nierównym i połączonym rozwoju (dalej NIPR) kwestionujemy tak rozumianą „ontologiczną” dwoistość świata społecznego.
Podsumowując przemiany jakie dokonały się w badaniach historycznych w XX w. podkreśla się, że zasadnicza zmiana polegała na odejściu od perspektywy wąsko pojętych państw ku szerzej zakrojonej historii społecznej, co wiązało się z zainteresowaniem historią szerszych warstw ludności.
Przedmiotem rozważań historycznych stał się także świat spoza cywilizacji Zachodu, zaś w rozumieniu zdarzeń
historycznych i związków między nimi znaczenie zyskały struktury i procesy nad wydarzeniami i czynami „wielkich ludzi”. Nasze stanowisko jest bardziej radykalne.
Uznajemy, że w tym co społeczne uczestniczą również rzeczy materialne.
Fragment Wprowadzenia