Celem niniejszej monografii jest przedstawienie strategicznych wyzwań rozwojowych i ocena skuteczności infrastruktury polskiego rynku finansowego w kontekście nowej globalnej architektury finansowej.
Autorzy skoncentrowali się na powiązaniach międzysektorowych, co stanowi niewątpliwie nowe podejście w literaturze przedmiotu. Powiązania międzysektorowe są analizowane w sposób kompleksowy w podziale na instytucje infrastruktury finansowej, znane najczęściej jako instytucje wspomagające poszczególne sektory rynku finansowego (ujęcie podmiotowe), instrumenty finansowe (ujęcie przedmiotowe) i regulacje prawne (przede wszystkim normy ostrożnościowe).
Treści teoretyczne połączono z prezentacją danych empirycznych, co wzbogaca wartość poznawczą monografii i czyni ją przydatną dla szerokiego grona odbiorców, których zainteresowania koncentrują się na rynku finansowym i jego infrastrukturze umożliwiającej realizację przypisanych mu funkcji.
Autorzy monografii są pracownikami Katedry Bankowości i Rynków Finansowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach.
Zaproponowana przez Autorów definicja infrastruktury rynku finansowego, z uwzględnieniem trzech płaszczyzn (instytucjonalnej, instrumentalnej i regulacyjnej) wydaje się być ciekawa i z pewnością stanowi oryginalne podejście do poruszanej tematyki. Silną stroną definicji pozostaje jej złożoność i kompleksowość. Autorzy starają się zaimplementować pojęcie infrastruktury w nauce finansów. (…) sądzę, że definicja ta powinna zostać zaprezentowana środowisku naukowemu i praktykom rynku w postaci niniejszej monografii, która z pewnością będzie stanowiła inspirację do dalszych rozważań oraz ewentualnej polemiki z Autorami, co sprzyjać będzie rozwojowi nauki polskiej.
dr hab. Krzysztof Borowski, prof. SGH