Książka prezentuje poezję polskiego futuryzmu na tle europejskiej twórczości awangardowej i rodzimej tradycji literackiej, koncentrując się na zagadnieniach historycznej poetyki dźwięku. Jasieński, Czyżewski, Wat, Stern i Młodożeniec uruchomili prawdziwą „fabrykę” brzmień – nigdy wcześniej w literaturze polskiej nie podejmowano na tak wielką skalę działań waloryzujących tkankę dźwiękową wierszy. Ogląd i „odsłuch” awangardowej sztuki słowa autorka podporządkowuje zagadnieniom wiążącym się z różnymi kontekstami historycznoliterackimi. Bada zabiegi brzmieniowe, tropi konceptyzm foniczno-semantyczny, opisuje wariacje na temat „muzyczności” dzieła, analizując jednocześnie związki polskiej twórczości futurystycznej z poezją przełomu XIX i XX wieku, liryką i koncepcją sztuki W. Chlebnikowa, teorią onomatopei i ideą „słów na wolności” F.T. Marinettiego, fonostylistyką folkloru oraz niemal nieobecną w polskiej refleksji literaturoznawczej i praktyce przekładowej literaturą dadaizmu.