Książka Od Herkulesa do „żony wyćwiczonej”. W kręgu staropolskich satyr menippejskich jest monografią genologiczną i historycznoliteracką, poświęconą staropolskiej satyrze menippejskiej XVI-XVIII wieku. Rozprawa analizuje gatunek, który ma w swoim kręgu prawdziwe precjoza, wśród których wyróżniają się anonimowa satyra czasów saskich Małpa-człowiek w cnotach, obyczajach i kroju, siedemnastowieczne satyry małżeńskie i Coś nowego Łukasza Opalińskiego. Rozważania skupiają się głównie na problemach genologicznych: celem jest opisanie staropolskiej menippei, wyabstrahowanie cech typowo polskich i wskazanie widocznych związków z tradycją gatunku. Staropolska menippea dziedziczy po antyku aktualność i koncentrowanie się na tematach bieżących i typowych dla społeczeństwa swoich czasów, a o jej innowacyjności świadczy utylitaryzm i dydaktyzm – nie tylko pokazuje współczesne zepsucie, ale wyraźniej niż satyra antyczna szuka sposobów naprawy zaistniałej sytuacji.