"Oto jest wino mojego serca. Nie myśl, że tylko Ciebie ogień trawi. Ty płoniesz - lecz to ja znoszę cierpienia. Ty płoniesz - lecz to ja topnieję niczym wosk. Ja również przybyłem w poszukiwaniu orzeźwiającego trunku, Ty zas oddałeś mi swe serce i gorejący w nim ogień. Wino mojego serca zapłonęło w tym ogniu i popłynęło wartkim strumieniem. Wypij je. Ugaś nim płomienie Twojego serca! Serca, jeszcze do wczoraj tak bardzo spragnione, dziś przemieniło się wino, które pragnienie gasi!"
ze Wstępu

Madhusala (Miodosytnia) jest bodaj najpopularniejszym zbiorem poezji hindi. Od roku 1935 ukazało się ponad trzydzieści wznowień (nie licząc wydań kieszonkowych). Dotychczas przełożona została na język: angielski, niemiecki, marathi (trzy wydania), bengali oraz malajalam. Niniejszy wybór 50 wierszy jest pierwszym tłumaczeniem poezji H. R. Baććana, opublikowanym w języku polskim.

Pierwszy raz recytowałem Miodosytnię mieszkańcom Indore. Wersy porwały i zachwyciły słuchaczy, lecz chyba wielu z nich nie rozumiało, cóż to takiego owa "miodosytnia", ktoś zwrócił bowiem Gandhiemu uwagę, że podczas obrad, którym przewodzi, gloryfikuje się spożywanie alkoholu. Gandhi wezwał mnie do siebie [...]. Czułem zarówno radość, jak i niepokój, gdyż wiedziałem, że odmawiano spotkań nawet tym, którzy bardzo pragnęli porozmawiać z Gandhim; jakże zdołałbym się sprzeciwić, jeśli zabroniłby mi recytowaina Miodosytni lub polecił zniszczyć tekst? Gandhi wspomniał o skardze i poprosił o kilka wersów. Starannie dobrałem rubajjaty, wybierając takie, których symbolika mogła być dla niego czytelna [...]

"Ależ nie ma w tych wersach żadnej gloryfikacji wina!", powiedział oburzony Gandhi. Odetchnąwszy z ulgą, pośpiesznie się pożegnałem...

H. R. Bachchan, In the Afternoon of Time: An Autobiography