Józefa Radzymińska była polską pisarką i jedną z ważniejszych działaczek Polonii argentyńskiej. Mimo że jej obfity, różnorodny genologicznie i tematycznie doro­bek literacki obejmuje ponad 70 utworów wydawanych w latach 1937–2002, jest to współcześnie postać nieznana szerokiemu gronu polskich czytelników i nie­mal nieobecna w nowszych opracowaniach historycznoliterackich. Przedmiotem naszego zainteresowania w tej książce czynimy prozę wspo­mnieniową Józefy Radzymińskiej, tj. Biały Orzeł nad Rio de la Plata oraz Czter­naście lat mroku. Oba teksty dotyczą życia Polonii w Argentynie, zostały jednak wydane już po powrocie pisarki do Polski i były przeznaczone głównie dla pol­skiego czytelnika. Ukazują emigrację przez pryzmat osobistych doświadczeń pisarki, zawierają wnikliwy obraz społeczności polonijnej, skupionej wokół licznych stowarzyszeń i kół, przynoszą nieznane powszechnie informacje o ich działalności, stosunku do opuszczonej ojczyzny, warunkach życia, sposobach odnalezienia się w egzotycznej przestrzeni.

Niniejsza książka wpisuje się w nurt badań poświęconych emigracji polskiej, a szczególnie w rozpoczęty w ostatnich latach tok rozważań związanych z pisar­stwem kobiet emigrantek, jest to jednocześnie opracowanie, które uzupełnia prowadzone na gruncie lingwistyki badania nad językiem pisarzy. Interesują nas bowiem nie tylko refleksje nad przedstawionymi przez Józefę Radzymiń­ską obrazami emigracji polskiej, ale także właściwości językowo-stylistyczne jej argentyńskich wspomnień.

Ze wstępu