Celem niniejszej monografii jest próba opisu i analizy słownictwa psychologiczne­go obecnego we współczesnej polszczyźnie, które ma wyraźnie dychotomiczny cha­rakter – składają się na nie zarówno jednostki o szerokim zasięgu, jak i specjalistycz­ne terminy. Jak podkreślają sami psychologowie, pojęcia psychologiczne funkcjonują nie tylko w obrębie dyscypliny, lecz i w innych naukach, a także w życiu codziennym2. Dlatego w zakres badanego materiału wprowadzam jednostki o różnej sprawności funkcjonalnej, wykraczające poza kategorię terminów. W rozważaniach przyjmuję zatem szeroką definicję pojęcia słownictwo psychologiczne (wyrazy i połączenia wy­razowe) i obejmuję nim:

- leksemy nazywające zjawiska z zakresu psychiki człowieka znane przeciętnemu użytkownikowi języka, czyli nazwy ogólne, potoczne i ekspresywne, np.: aspira­cja, bzikować, bierność, depresja, dołować się, głupota, myślenie;

- leksemy funkcjonujące w psychologii jako nauce, a zatem wyrazy o węższym zasięgu, obecne przede wszystkim w komunikacji specjalistycznej, dyskursie naukowym bądź popularnonaukowym. Są to zwykle terminy, które określają nazwy metod terapeutycznych, jednostek chorobowych, koncepcji badawczych, np.: aktualizm, asocjacjonizm, neofobia, psychoonkologia,



Ze wstępu