Nie może zasnąć. Nazajutrz wyjeżdża.
Najbliższe dwadzieścia cztery godziny będą krótkim snem, marzeniem, które musi wypełnić szczęściem i pięknem.
Musi zawrzeć z Garym pokój. Odnaleźć niespokojną radość pocałunku w Hyde Parku, pod szpiczastymi wierzchołkami drzew. Pewnego dnia będziemy się całować pod drzewami w Central Parku, a wiewiórki będą jeść nam z ręki. Wiewiórki z Central Parku nie są płochliwe. Podchodzą za dolara...
Czym właściwie jest wiewiórka? Szczurem z dobrą attachée prasową. Niczym więcej. Zabierzcie jej puszysty ogon i zostanie włochaty szczur. Wstrętny włochaty szczur stojący na dwóch łapach.
Hortense śmieje się do siebie, trąc sobie nos. Uśmiechamy się do jednego, krzywimy na widok drugiego.
Jasny dowód na to, że wszystko zależy od stroju. Pozorów. Detal, zwykły detal i szczur staje się wiewiórką.
Przechodnie rzucają mu orzeszki, a dzieci chcą takiego w klatce.