Monografia obejmuje okres rządów Władysława Gomułki, a więc lata 1956–1970, a jej przedmiotem jest ukazanie funkcjonującego w polityce, w propagandzie oraz w kulturze masowej PRL, swoistego połączenia ideologii narodowej oraz elementów apologetyki wojskowej, głównie formacji armii gen. Berlinga oraz formacji partyzanckich Gwardii, a następnie Armii Ludowej z okresu II wojny światowej.
Praca zawiera próbę rekonstrukcji czy też odtworzenia struktury „ideologii narodowo-wojskowej”, tzn. jej ideologicznej i społecznej genezy, głównych elementów i symboli oraz form przejawiania się w propagandzie i kulturze masowej PRL.